Zmarł Jerzy Wójcik

Jak informuje serwis filmowy Szkoły Filmowej w Łodzi: 3 kwietnia zmarł w Warszawie w wieku 88 lat Jerzy Wójcik, jeden z najwybitniejszych operatorów kinematografii polskiej i światowej.

Absolwent Wydziału Operatorskiego Szkoły Filmowej w Łodzi, debiutował w roku 1956 zdjęciami do filmu "Koniec nocy". W kolejnych latach współtworzył najważniejsze filmy "Szkoły Polskiej": "Eroikę" i "Popiół i diament" a także m.in. filmy "Krzyż Walecznych", "Matka Joanna od Aniołów", "Samson", "Faraon", "Westerplatte" i "Potop". W latach 70. zajął się także reżyserią, początkowo spektakli Teatru Tv, w latach 90. także filmów: w roku 1991 wyreżyserował "Skargę", a w roku 1999 "Wrota Europy".

Od roku 1984 był jednym z najważniejszych wykładowców Wydziału Operatorskiego macierzystej Uczelni, wychowawcą wielu pokoleń polskich operatorów.

W roku 1994 został pierwszym przewodniczącym, a następnie Honorowym Przewodniczącym Stowarzyszenia Twórców Obrazu Filmu Fabularnego (PSC).

Był laureatem najważniejszych polskich nagród filmowych: "Orła" za osiągnięcia życia (2009), "Platynowych Lwów" na festiwalu w Gdyni (2012), Nagrody Specjalnej PSC za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej (2013), Nagrody SFP za wybitne osiągnięcia artystyczne (2018). W roku 2018 otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa PWSFTviT. [źródło www.filmpolski.pl, foto. Szkoła Filmowa w Łodzi]

O profesorze i wybitnym autorze zdjęć filmowych pisze też Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny:

Historia Jerzego Wójcika to z jednej strony spotkania z wielkimi reżyserami, scenarzystami i aktorami. To porywające rozmowy i ekscytujące anegdoty, które nierzadko rzucają nowe światło na – tak dobrze nam przecież znane – obrazy. To również opowieść osobista, pełna znanych i mniej znanych faktów z historii powojennej Polski. Wreszcie, to głębokie studium sztuki – świadczące o erudycji rozmówcy, ale również szczere i komunikatywne. Wójcik wspomina swoich wielkich mistrzów, pokazuje ich wielkość, ale przytacza też anegdoty i kuluarowe rozmowy. Ma ogromny dar opowiadania o filmach, reżyserskich koncepcjach i operatorskich zabiegach za pomocą detalu, przytoczenia krótkiej scenki czy zwięzłej myśli. Z audycji dowiemy się o inspiracjach twórców Kanału, reakcji Jarosława Iwaszkiewicza na ekranizację Matki Joanny od Aniołów i o pierwszym filmie rejestrowanym kamerami znanymi z Obywatela Kane’a. Operator opowiada również o scenie pojedynku Kmicica z Wołodyjowskim kręconej w sztucznym deszczu, którą musiał później odchorować w łóżku, a także pułku żołnierzy, który wcielał się w Egipcjan podczas kręcenia Faraona. W programie usłyszymy również archiwalną wypowiedź Stanisława Różewicza, który wspomina współpracę z Jerzym Wójcikiem.

Jerzy Wójcik (1930-2019) – operator, reżyser, wykładowca i jeden ze współtwórców Polskiej Szkoły Filmowej. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową w Łodzi w 1955 roku. Karierę operatorską zaczynał jako asystent Jerzego Lipmana przy filmach Kanał (1956) Andrzeja Wajdy i Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957) Jerzego Kawalerowicza, Samodzielnie zadebiutował jako autor zdjęć do Eroiki (1957) Andrzeja Munka – jednego z czołowych dzieł Szkoły Polskiej. Do jego najważniejszych dzieł należą zdjęcia do: Popiołu i diamentu (1958) Andrzeja Wajdy, Matki Joanny od Aniołów (1960) i Faraona (1965) Jerzego Kawalerowicza oraz Potopu (1972) Jerzego Hoffmana. Jako operator odpowiadał również za stronę wizualną pierwszych filmów Kazimierza Kutza i dużej części dorobku Stanisława Różewicza. Był reżyserem dwóch filmów fabularnych: Skargi (1991) oraz Wrót Europy (1999). Swoje przemyślenia na temat filmu i sztuki w ogóle zawarł w książce Labirynt światła (2006). Był wykładowcą PWSFTviT w Łodzi.

Archiwalna audycja poświęcona Jerzemu Wójcikowi znajduje się tutaj.