16 filmowców. 14 historii. Czas
zamknięcia i wielu ograniczeń. Co to znaczy być twórcą w czasach niespotykanej
od dawna epidemii, która sprawiła, że wszyscy musieliśmy pozostać w swoich
domach? Kiedy ludzkość trwa w zamknięciu, sztuka nie zna granic i ograniczeń. „W
domu” to 14 filmowych opowieści w jednej produkcji HBO, antologia o
niespodziewanym doświadczeniu izolacji.
Zaproszeni do projektu przez HBO
Europe twórcy pracują nad swoimi filmami już od trzech tygodni, próbując na
gorąco uchwycić wyjątkowość momentu, w jakim znalazła się ludzkość. W efekcie
powstanie antologia 14 filmów, stworzonych w ramach artystycznego manifestu:
filmy muszą dziać się tu i teraz, w
czasie pandemii; nie mogą trwać dłużej niż 10 minut; wszystkie muszą uwzględniać wprowadzone na
czas pandemii restrykcje; artyści muszą przygotować filmy samodzielnie w czasie
4 tygodni, mając pełną dowolność w kwestii formy i gatunku.
Dla każdego z nas sytuacja wywołana przez epidemię koronawirusa jest
jak wezwanie do tablicy. Nie wiemy, jak odpowiedzieć na to czego doświadczamy,
nie potrafimy tego ocenić inaczej, niż przez pryzmat chwilowych emocji, które
zmieniają się w trakcie. Żeby dokonać ewaluacji, wyciągnąć wnioski na pewno
potrzeba czasu i dystansu, tym niemniej zapis tego stanu, zapis obecności w
nim, prawdziwej, mocnej, wyrazistej, wydaje się wyjątkowo cenny. Dlatego
poprosiliśmy o próbę takiego zapisu „tu i teraz” wspaniałych, twórczych ludzi,
wychodząc z założenia, że to artyści konstytuują w zbiorowej pamięci obrazy
wydarzeń i dzięki nim i ich świadectwom po czasie my - odbiorcy, możemy się do
odnieść, skonfrontować własne wspomnienia i przeżycia. Kiedy ludzkość tkwi w
zamknięciu, sztuka nie zna granic i ograniczeń. ‘W domu’ jest w założeniu
projektem tworzonym w artystycznej wolności, twórczym opisem sytuacji
ograniczenia swobody jednostek. Mam nadzieję, że będzie też stymulującą,
poruszającą opowieścią o zmaganiu się człowieka ze stanem tranzycji, przejścia
od świata, którego struktury znaliśmy, do świata, w którym będziemy musieli je
zweryfikować - mówi Iza Łopuch, szefowa produkcji HBO Polska.
Bardziej niż kiedykolwiek telewizja i film łączą ludzi. Każdy z
powstałych w ramach projektu filmów opowie mocną, osobistą historię opartą na
wspólnym doświadczeniu. Jestem dumny, że możemy razem tworzyć ten projekt,
łącząc twórców w tych pełnych wyzwań czasach i zapewniając przestrzeń, w której
mogą zarówno inspirować widzów, jak również zapewnić im rozrywkę, zanim zostanie
wznowiona inna działalność produkcyjna, co nastąpi, gdy to będzie już
bezpieczne – mówi Antony Root, EVP
Programming and Production, HBO Europe. Polska jest drugim po Hiszpanii krajem,
w którym HBO Europe zaprosiło twórców do wspólnej pracy nad antologią filmowych
historii poświęconych czasom pandemii.
W polskim projekcie HBO Europe
udział biorą: Jacek Borcuch, Andrzej
Dragan, Krzysztof Garbaczewski, Renata Gąsiorowska, Magnus von Horn, Paweł
Łoziński, Jan P. Matuszyński, Tomek Popakul, Jerzy Skolimowski, Krzysztof
Skonieczny, Małgorzata Szumowska / Michał Englert, Mariusz Treliński, Anna
Zamecka / Sung Rae Cho i Xawery Żuławski.
Efekty pracy twórców będzie można
obejrzeć już za kilka tygodni w HBO i HBO GO w Polsce, a także w innych krajach
europejskich, w których dostępne jest HBO.
Reżyserzy o projekcie:
Wspólnotowe doświadczenie
ograniczenia wolności człowieka na Ziemi. Nie mam pojęcia, jak to można narysować.
Ale właśnie to wydaje się najbardziej podniecające.
Jacek Borcuch
Lubię niepokój, lubię go
konstruować i mu się przyglądać. Dlatego stworzenie czegoś w tym niezwykłym
czasie, w którym przymusowy niepokój stał się doświadczeniem całego ludzkiego
pogłowia wydało mi się szczególnie interesujące.
Andrzej Dragan
“1.618 (Aporia)” Ogrodnik widzi,
że Czas nie jest linearny, raczej odrealnia, i sprawia, że coraz bardziej
przypominasz wirtualnego ślimaka, który nosi na grzbiecie swój dom z
serpentyny. Jej proporcja, to matematyczny ciąg, algorytm strachu, a wstręt to
tylko stan przejściowy, na drodze do miłości. Czy pokochasz siebie, sam, w
domu?
Krzysztof Garbaczewski
Mój film będzie o tym, jak
jesteśmy jeszcze bardziej zamknięci w swoich bańkach, mimo że możemy
komunikować się na odległość na tyle sposobów.
O mojej relacji z mediami, które
pochłaniam, a konkretnie z jednym kanałem na platformie streamingowej, który oglądam
na okrągło i o tym, jak zmieniam się powoli w zwierzę domowe.
Renata Gąsiorowska
Ten projekt to świetna okazja,
żeby przyjrzeć się swoim własnym uczuciom podczas lockdownu, uczuciom, które,
jak sądzę, podziela wielu z nas. Kiedy spędzamy tyle czasu sami i ze swoimi
rodzinami, jesteśmy w stanie powiedzieć coś o wszystkich innych. W jakiś sposób
izolacja może nas połączyć.
Magnus von Horn
Mam balkon, więc jestem. Jestem
wśród ludzi.
To dziś przywilej. Stoję na nim z
kamerą i rozmawiam z przechodniami o życiu.
Chcę się dowiedzieć, jak się
czują w czasach zarazy?
Paweł Łoziński
Dla mnie to okazja do nakręcenia
najbardziej chyba wsobnego filmu. Taki mamy czas, że można co najwyżej samemu
ze sobą zobaczyć, co się ma w środku. Nie wiem, co z tego wyjdzie na zewnątrz.
Zobaczymy.
Jan P. Matuszyński
Z jednej strony apokalipsa, z
drugiej strony dzień jak co dzień. Na jakiejś niewidocznej warstwie pulsuje coś
dziwnego, chciałbym pokazać tą niewidoczną warstwę.
Tomek Popakul
Wirus zastał mnie na Sycylii,
gdzie przygotowuję swój nowy film. Dzięki niemu zostałem świadkiem zarówno
włoskiej tragedii, jak i włoskiego heroizmu. Ale też splendoru sycylijskiej
wiosny. Czas się na chwilę zatrzymał, ale też czas zdaje się mieć tu inny
wymiar. Moim filmem dziękuję Sycylii za jej szczodrą gościnność.
Jerzy Skolimowski
Sytuacja, w której obecnie się
znajdujemy, kojarzy mi się z przebywaniem na pustyni. To dla mnie czas
spotkania z samym sobą — filtrowania pamięci, przewijania kaset home video,
rejestru autosejsmicznych drgań, gapienia się na samoloty i wróżenia ze smug
kondensacyjnych. Stan zawieszenia w oczekiwaniu na mróz pustynnej burzy albo
ciepły letni deszcz. Pustynia tworzy miraże i dekonstruuje iluzje. Ilekroć
odbywam podróż do jej surowych krajobrazów, jest to przeżycie transgresywne i
wzbogacające. Dziś pustynia wsypuje się do naszych domów, a rzeczywistość
dostaje polidypsji.
Krzysztof Skonieczny
Pierwsza myśl… ograniczenie,
również w polu widzenia. Siedząc w domu, widzimy tylko pewien wąski wycinek
rzeczywistości, chcielibyśmy zobaczyć więcej.
Szumowska / Englert
Zafascynował mnie wielogłos
artystów. Nie pamiętam momentu, w których występowalibyśmy wspólnie. To wielka
rzadkość w naszym kraju. Jesteśmy urodzonymi solistami, a tu nagle głos tutti.
Nie wierzę, że można świadomie
zapisywać czas. Dlatego mniejszą wagę przywiązuję do samych wypowiedzi.
Napięcia, które pojawią się między etiudami, przypadkowe odniesienia,
skojarzenia będą kluczowe. Prawdę mówiąc, sam nie mam jeszcze pojęcia, o czym
to będzie. Mówienie o sobie paraliżuje.
Mariusz Treliński
Ten film jest dla nas okazją do
zrobienia czegoś razem, kiedy nie możemy być razem.
Anna Zamecka i Sung Rae Cho
Lockdown - moment powrotu do
siebie - w on linie wszystko staje się iluzją, która z rzeczywistości jest
dzisiaj prawdziwa?
Xawery Żuławski
[informacja prasowa]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz