Pięć arcydzieł Ingmara Bergmana na stałe dołącza do oferty platformy Nowe Horyzonty VOD. To znakomita okazja, aby poznać jednego z najbardziej bezkompromisowych i wizjonerskich twórców światowej kinematografii. Dla wielbicieli klasyki, pozycja obowiązkowa.
Użytkownicy serwisu mogą obejrzeć klasyczne filmy mistrza w ramach pojedynczych dostępów za 14,90 zł lub specjalnego, promocyjnego pakietu 5x Bergman umożliwiającego dostęp do wszystkich pięciu tytułów w cenie 49,90 zł. Pakiet jest aktywny przez 90 dni od momentu zakupu.
W ramach przeglądu 5x Bergman na platformie Nowe Horyzonty są już dostępne:
● Siódma pieczęć (1957),
● Tam, gdzie rosną poziomki (1957),
● Persona (1966),
● Jesienna sonata (1978),
● Fanny i Aleksander (1982).
To właśnie te pozycje w filmografii Bergmana pochylają się nad kondycją człowieka we współczesnym świecie, cały czas prowokując i dając do myślenia. Dodatkowo widzowie będą mogli uzupełnić filmy archiwalnymi wywiadami z reżyserem, które także dołączają do oferty platformy.
Twórczość Bergmana wraz z jej powracającymi motywami – wyobcowaniem człowieka we współczesnym świecie, kryzysem wiary i rozkładem więzi w rodzinie – paradoksalnie dopiero dziś staje się dla polskiego widza w pełni aktualna i czytelna. Polemika reżysera z mieszczańskim systemem wartości może istotnie dotykać nas w pełni dopiero w społeczeństwie, które zaczęło wykształcać klasę średnią z jej wszystkimi dobrodziejstwami i obciążeniami. Prezentacja uniwersalnych filmów Bergmana jest więc dziś dla widza okazją do postawienia sobie zasadniczych pytań związanych z własnym życiem i miejscem w świecie, a nie tylko do spotkania z mistrzem kina.
Bergman, mimo że autobiograficzny aż do granic ekshibicjonizmu, potrafi w swoich obrazach dotknąć filmowego absolutu. Tworzy kino totalne, które mierzy się z najpoważniejszymi problemami filozoficznymi, religijnymi i egzystencjalnymi i które dziś staje się dla widza prawdziwym wyzwaniem.
Więcej na www.nowehoryzonty.pl/vod
Siódma pieczęć (1957)
Siódma pieczęć powstała na bazie jednoaktówki Malowidło w drewnie, którą Bergman stworzył dla (i przy udziale) studentów szkoły teatralnej w Malmö. To, co miało być warsztatową wprawką, okazało się podstawą dla filmu, który uczynił reżysera sławnym. Siódma pieczęć – moralitet ubrany w średniowieczny kostium – to pierwsza część z tak zwanego cyklu wertykalnego, a zarazem pierwsza Bergmanowska próba poznania Boga.
Rycerz Antonius Block i jego giermek Jöns powracają z wyprawy krzyżowej. Podróżują przez ziemie zniszczone szalejącą zarazą i obserwują powszechne akty przemocy. Ponieważ życie wokół wydaje się pozbawione sensu, a Bóg milczy, rycerz gotów jest zapytać Śmierci. Ta decyduje się podjąć jego wyzwanie i zagrać z nim w szachy, na jednej szali kładąc tajemnicę wszechrzeczy, na drugiej – jego życie.
Tam, gdzie rosną poziomki (1957)
Tam, gdzie rosną poziomki to niezwykle subtelne i osobiste studium przemijania zrealizowane przez zaledwie 37-letniego reżysera.
Bohaterem filmu, a przy tym alter ego samego Bergmana, jest 80-letni profesor, który wraz z synową udaje się na obchody własnego jubileuszu naukowego. Podróż staje się dla niego wędrówką przez obszary pamięci, refleksją nad życiem i stosunkami z ludźmi. Mężczyzna przywołuje we wspomnieniach swoją pierwszą niespełnioną miłość, nieudane małżeństwo, trudne ojcostwo.
Persona (1966)
Pewnego dnia Bibi Andersson – stała aktorka Bergmana – przedstawiła mu Norweżkę Liv Ullmann (która została potem towarzyszką życia reżysera i najważniejszą „twarzą” jego filmów). Bergman był zafascynowany podobieństwem obu aktorek i postanowił nakręcić, jako to sam ujął, kameralny utwór na dwa instrumenty. Tak powstała poetycka Persona, jeden z najbardziej spełnionych filmów szwedzkiego mistrza.
Młoda pielęgniarka Alma ma zaopiekować się słynną aktorką Elisabet Vogler, która znajduje się w stanie egzystencjalnego kryzysu. Pacjentka ucieka przed światem w bierność i milczenie. Kobiety wkrótce przenoszą się ze szpitala do domku nad morzem, gdzie ich relacja staje się coraz bardziej toksyczna.
Jesienna sonata (1978)
Jesienna sonata jest minimalistycznym dramatem o ogromnym ładunku emocji. W filmie toczą ze sobą aktorski pojedynek dwie ikony kina – Liv Ullmann i Ingrid Bergman, dla której była to ostatnia rola na wielkim ekranie.
Charlotta – światowej sławy pianistka, która w całości poświęciła się sztuce – przeżywa depresję po śmierci swojego przyjaciela, Leonarda. Na zaproszenie córki Evy i jej męża przyjeżdża ze Szwajcarii do małego prowincjonalnego zboru protestanckiego w Szwecji. Matka jest oburzona, że Eva bez jej wiedzy wzięła pod opiekę swoją upośledzoną i oddaną przed laty do przytułku siostrę – Helenę. Będzie to pierwsza, ale nie jedyna rysa w atmosferze pozornej, uprzejmej obojętności między nimi..
Fanny i Aleksander (1982)
Nagrodzony czterema Oscarami Fanny i Aleksander to jeden z najważniejszych utworów w dorobku szwedzkiego mistrza, będący pożegnaniem z jego dzieciństwem.
Pełne autobiograficznych odniesień, zaplanowane jako zwieńczenie kariery reżysera dzieło jest równocześnie jego najcieplejszym filmowym spojrzeniem na świat. Film kryje w sobie wszystkie głębokie wątki twórczości Bergmana – zmagania i samotność artysty, jego stosunek do Boga i ludzi, moc wyobraźni i siły próbujące ją unicestwić. Wokół tych „podskórnych” motywów reżyser rozwija historię rodziny Ekdahlów, szczególnie mocno eksponując dziecięce postacie Fanny i Aleksandra. W filmie pokazuje z jednej strony czar dzieciństwa, z drugiej – tajemne siły walczące o duszę małego człowieka. [informacja prasowa]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz