Są już pierwsze przymiarki do Oscarów 2025. Jedną z tych kategorii, które szczególnie interesują polską kinematografię jest Najlepszy Film Międzynarodowy. Specjaliści już uważnie przyglądają się liście kandydatów, bo ta jest praktycznie znana. W tym gronie mamy oczywiście polskiego kandydata, ale mamy też polską koprodukcję. Jakie szanse daje się tym filmom i kto jest dziś faworytem tej kategorii?
Kategoria poświęcona filmom międzynarodowym zmienia się od kilku lat. Ma to związek głównie z rosnącą liczbą międzynarodowych filmowców, którzy od kilku lat bardzo mocno zasilają Akademię Sztuki i Wiedzy Filmowej. Oscary stają się coraz bardziej nagrodą globalną, a nie amerykańską, coraz częściej filmy nieanglojęzyczne zdobywają uznanie w innych kategoriach, a często znajdują się na liście z najlepszymi filmami roku. W poprzednim rozdaniu było to udziałem „Anatomii upadku” i „Strefy interesów” i był to pierwszy taki moment w historii, gdy na liście z najlepszymi filmami roku, były dwie produkcje nieanglojęzyczne.
Zmienia się międzynarodowy charakter filmu, dziś to głównie międzynarodowe koprodukcje, niekoniecznie operujące językiem kraju, który zgłosił film do Oscara. Zgodnie z zasadami Akademii film może zostać wybrany jako oficjalny kandydat danego kraju, jeśli jest finansowany przez producentów lub firmy z tego kraju lub ma większość członków ekipy z tego kraju.
Nakręcona w Polsce „Strefa interesów” reprezentowała Wielką Brytanie, a w całości rozgrywała się po niemiecku. W tym roku nasz reprezentant, film „Pod wulkanem” w całości mówiony jest po Ukraińsku, a faworyzowana francuska „Emilia Perez” to głównie film hiszpańskojęzyczny. Takich przykładów jest znacznie więcej, co pokazuje globalny charakter międzynarodowej produkcji filmowej.
Patrzę na opracowanie Variety i cieszy mnie to, że z czołówki ich faworytów widziałem już większość filmów. Amerykańscy dziennikarze przewidują, a ja się z nimi w pełni zgadzam, że głównym faworytem do Oscara międzynarodowego jest film „Emilia Perez”, francuska produkcja z gwiazdami Hollywood, a przede wszystkim wystrzałowa musicalowa produkcja. To co nie udało się drugiemu „Jokerowi”, w filmie Jacquesa Audiarda wybrzmiewa perfekcyjnie, a muzyczne elementy wznoszą „Emilię Perez” na wyżyny sztuki filmowej. Jest też wśród faworytów Oscara międzynarodowego inny muzyczny fajerwerk, irlandzki „Kneecap. Hip-hopowa rewolucja”, który dostarcza prawdziwej kinowej radości, a jest też ważnym głosem w dyskusji społecznej o roli i miejscu języka narodowego.
Variety przewiduje, że w kategorii tej nominację otrzyma także „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna, polska koprodukcja, ale podczas Oscarów reprezentująca kinematografię Danii. Nie jestem zaskoczony, że krytycy doceniają ten ponury, ale mocny i magnetyczny film, mam jednak wątpliwość, czy szerokie grono Akademii przedrze się przez porażający obraz zbrodni sprzed stu lat i przez smutne ulice Kopenhagi z tamtych lat.
Wśród pięciu filmów z szansą na nominację Variety widzi też „I’m Still Here” z Brazylii i w reżyserii Waltera Sallesa oraz reprezentanta Niemiec „The Seed of the Sacred Fig”, za reżyserię którego odpowiada irański twórca Mohammad Rasoulof. Jego ucieczka z Iranu i osobisty dramat, towarzyszyły premierze filmu na festiwalu w Cannes.
Większość z tych filmów ma cenionego reżysera za sterami, a przede wszystkim silnego amerykańskiego partnera dystrybucyjnego, co czyni je zdecydowanymi faworytami tej kategorii. „Emilia Perez” wspierana jest przez Netflix, dwa filmy ma Sony Pictures Classics (w tym „Kneecap”), a „Dziewczynę z igłą” promuje Mubi. Amerykańscy dziennikarze przewidują, że „Emilia Perez” i „I’m Still Here” sięgną też po nominacje w innych kategoriach i powalczą o główne Oscary. Bez tak silnych amerykańskich dystrybutorów, trudno dziś w ogóle myśleć o skuteczności Oscarowych zmagań. Choć oczywiście są wyjątki od tych reguł.
Jest też druga część tej listy, na której znajdują się niemniej ciekawe zagraniczne/międzynarodowe/nieanglojęzyczne filmy. Kilka z nich było prezentowanych już w Polsce, albo będzie niedługo. Ciekawe czy na listę nominacji przebije się animacja z Łotwy zatytułowana „Flow”, bo na pewno film ten wyróżnia się w świecie artystycznej animacji, a uczynienie go filmem niemym, było genialnym posunięciem. Filmy dokumentalne może reprezentować „Dahomej” z Senegalu, bo porusza bardzo ciekawy temat, dotyczący zwracania archeologicznych skarbów ich prawowitym właścicielom i temat kolonializmu. Norwegia do Oscara wystawiła dramat rozgrywający się w szkole, pomiędzy rodzicami, ich dziećmi i nauczycielami. „Armand” budzi emocje. Portugalia ma wysoko oceniany artystyczny film „Grand Tour”, ale jeśli film ten zdobędzie nominację, będę tym bardzo zaskoczony... i zachwycony, bo to kino zdecydowanie wymykające się prostej ocenie i dalekie jest od przeciętnej filmowej propozycji.
Gdzie na tej liście znajduje się polski kandydat, film Damiana Kocura zatytułowany „Pod wulkanem”? Na blisko 90 zgłoszonych filmów, nasz pretendent do Oscara znajduje się na wysokiej 20 pozycji na liście przygotowanej przez Variety. Jest to grupa „pościgowa”, postrzegana jako poważni kandydaci w rywalizacji o skróconą listę, a potem Oscarową nominację. Są tutaj też m.in. „Vermiglio” z Włoch, „Kąpiel diabła” z Austrii, „Laapataa Ladies” z Indii (większe szanse miałby film „All We Imagine as Light”) oraz reprezentant Ukrainy „La Palisiada”. Większość tych filmów nie ma dystrybucji w USA, co niestety nie stawia ich w gronie faworytów.
Można oczywiście powalczyć o uwagę Akademii innymi środkami, ale zdecydowanie potrzebne są do tego znaczące nakłady finansowe. Trzeba po prostu wierzyć w swoje filmy.
Wiele Oscarowych kampanii jest już prowadzonych i widać wyraźnie, kto wysuwa się na prowadzenie. W tej dziedzinie przewodzi „Emilia Perez”, która pewnie zmierza po Oscara w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy, ale ma też ochotę zamieszać w głównych kategoriach. I słusznie!
Oscary 2025 zostaną wręczone 2 marca 2025 roku w Los Angeles. 17 stycznia 2025 r. poznamy listę nominowanych. Natomiast 17 grudnia 2024 roku ogłoszone zostaną skrócone listy kandydatów do Oscarów w kilku kategoriach, także tej oceniającej filmy międzynarodowe.
Oto lista filmów zgłoszonych do Oscara w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy (lista przed weryfikacją Amerykańskiej Akademii Filmowej i w oryginale):
Albania — “Waterdrop” — dir. Robert Budina
Algeria — “Algiers” — dir. Chakib Taleb-Bendiab
Argentina — “Kill the Jockey” — dir. Luis Ortega
Armenia — “Yasha and Leonid Brezhnev” — dir. Edgar Baghdasaryan
Austria — “The Devil’s Bath” — dir. Veronika Franz and Severin Fiala
Bangladesh — “The Wrestler” — dir. Iqbal Hossain Chowdhury
Belgium — “Julie Keeps Quiet” — dir. Leonardo Van Dijl
Bolivia — “Own Hand” — dir. Gory Patiño
Bosnia and Herzegovina — “My Late Summer” — dir. Danis Tanović
Brazil — “I’m Still Here” — dir. Walter Salles
Bulgaria — “Triumph” — dir. Kristina Grozeva and Petar Valchanov
Cambodia — “Meeting with Pol Pot” — dir. Rithy Panh
Cameroon — “Kismet” — dir. Ngang Romanus Ntseh
Canada — “Universal Language” — dir. Matthew Rankin
Chile — “In Her Place” — dir. Maite Alberdi
China — “The Sinking of the Lisbon Maru” — dir. Fang Li
Colombia — “La Suprema” — dir. Felipe Holguin
Costa Rica — “Memories of a Burning Body” — dir. Antonella Sudasassi
Croatia — “Beautiful Evening, Beautiful Day” — dir. Ivona Juka
Czech Republic — “Waves” — dir. Jiří Mádl
Denmark — “The Girl with the Needle” — dir. Magnus von Horn
Dominican Republic — “Aire: Just Breathe” — dir. Leticia Tonos
Ecuador — “Behind the Mist” — dir. Sebastián Cordero
Egypt — “Flight 404” — dir. Hani Khalifa
Estonia — “8 Views of Lake Biwa” — dir. Marko Raat
Finland — “Family Time” — dir. Tia Kouvo
France — “Emilia Pérez” — dir. Jacques Audiard
Georgia — “The Antique” — dir. Rusudan Glurjidze
Germany — “The Seed of the Sacred Fig” — dir. Mohammad Rasoulof
Greece — “Murderess” — dir. Eva Nathena
Haiti — “Kidnapping Inc.” — dir. Bruno Mourral
Hong Kong — “Twilight of the Warriors: Walled In” — dir. Soi Cheang
Hungary — “Semmelweis” — dir. Lajos Koltai
Iceland — “Touch” — dir. Baltasar Kormákur
India — “Laapataa Ladies” — dir. Kiran Rao
Indonesia — “Women from Rote Island” — dir. Jeremias Nyangoen
Iran — “In the Arms of the Tree” — dir. Babak Lotfi Khajepasha
Ireland — “Kneecap” — dir. Rich Peppiatt
Israel — “Come Closer” — dir. Tom Nesher
Italy — “Vermiglio” — dir. Maura Delpero
Japan — “Cloud” — dir. Kurosawa Kiyoshi
Jordan — “My Sweet Land” — dir. Sareen Hairabedian
Kazakhstan — “Bauryna Salu” — dir. Askhat Kuchencherekov
Kenya — “Nawi” — dir. Vallentine Chelluget, Apuu Mourine, Kevin Schmutzler and Toby Schmutzler
Kyrgyzstan — “Heaven is Beneath Mother’s Feet” — dir. Ruslan Akun
Latvia — “Flow” — dir. Gints Zilbalodis
Lithuania — “Drowning Dry” — dir. Laurynas Bareiša
Malaysia — “Abang Adik” — dir. Jin Ong
Malta — “Castillo” — dir. Abigail Mallia
Mexico — “Sujo” — dir. Astrid Rondero and Fernanda Valadez
Mongolia — “If Only I Could Hibernate” — dir. Zoljargal Purevdash
Montenegro — “Supermarket” — dir. Nemanja Bečanović
Morocco — “Everybody Loves Touda” — dir. Nabil Ayouch
Nepal — “Shambhala” — dir. Min Bahadur Bham
Netherlands — “Memory Lane” — dir. Jelle de Jonge
Norway — “Armand” — dir. Halfdan Ullmann Tøndel
Pakistan — “The Glassworker” — dir. Usman Riaz
Palestine — “From Ground Zero” — dir. Aws Al-Banna, Ahmed Al-Danf, Basil Al-Maqousi, Mustafa Al-Nabih, Muhammad Alshareef, Ala Ayob, Bashar Al Balbisi, Alaa Damo, Awad Hana, Ahmad Hassunah, Mustafa Kallab, Satoum Kareem, Mahdi Karera, Rabab Khamees, Khamees Masharawi, Wissam Moussa, Tamer Najm, Abu Hasna Nidaa, Damo Nidal, Mahmoud Reema, Etimad Weshah and Islam Al Zrieai
Panama — “Wake Up Mom” — dir. Arianne Benedetti
Paraguay — “The Last” — dir. Sebastián Peña Escobar
Peru — “Yana-Wara” — dir. Óscar Catacora and Tito Catacora
Philippines — “And So It Begins” — dir. Ramona S. Diaz
Poland — “Under the Volcano” — dir. Damian Kocur
Portugal — “Grand Tour” — dir. Miguel Gomes
Romania — “Three Kilometres to the End of the World” — dir. Emanuel Pârvu
Senegal — “Dahomey” — dir. Mati Diop
Serbia — “Russian Consul” — dir. Miroslav Lekić
Singapore — “La Luna” — dir. M. Raihan Halim
Slovakia — “The Hungarian Dressmaker” — dir. Iveta Grófová
Slovenia — “Family Therapy” — dir. Sonja Prosenc
South Africa — “Old Righteous Blues” — dir. Muneera Sallies
South Korea — “12.12: The Day” — dir. Kim Sung-su
Spain — “Saturn Return” — dir. Isaki Lacuesta and Pol Rodríguez
Sweden — “The Last Journey” — dir. Filip Hammar and Fredrik Wikingsson
Switzerland — “Reinas” — dir. Klaudia Reynicke
Taiwan — “Old Fox” — dir. Hsiao Ya-chuan
Tajikistan — “Melody” — dir. Behrouz Sebt Rasoul
Thailand — “How to Make Millions Before Grandma Dies” — dir. Pat Boonnitipat
Tunisia — “Take My Breath” — dir. Nada Mezni Hafaiedh
Turkey — “Life” — dir. Zeki Demirkubuz
Ukraine — “La Palisiada” — dir. Philip Sotnychenko
United Kingdom — “Santosh” — dir. Sandhya Suri
Uruguay — “The Door is There” — dir. Facundo Ponce de León and Juan Ponce de León
Venezuela — “Back to Life” — dir. Luis Carlos Hueck and Alfredo Hueck
Vietnam — “Peach Blossom Pho and Piano” — dir. Phi Tiến Sơn
[przygotowując ten materiał korzystałem z artykułu opublikowanego w Variety]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz