Sokurow doceniony przez EFA

European Film Academy (EFA – Europejska Akademia Filmowa) doroczną nagrodą za całokształt twórczości uhonoruje Aleksandra Sokurowa, wybitnego rosyjskiego reżysera. Uroczystość odbędzie się w grudniu, podczas Europejskich Nagród Filmowych.

Oto oficjalny biogram reżysera. Urodził się w 1951 r. w Rosji. Po ukończeniu liceum, w 1968 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie im. Gorkiego na Wydziale Historii. Podczas studiów podjął pracę jako członek zespołu w telewizji Gorkiego. W wieku 19 lat został producentem swego pierwszego programu telewizyjnego. W latach 1975-1979 studiował reżyserię w Radzieckim Państwowym Instytucie Kinematografii (VGIK) w Moskwie. Jego pierwszy film fabularny „Samotny głos ludzki” został wysoko oceniony przez reżysera Andrieja Tarkowskiego i zebrał wiele nagród. Sokurow znalazł zatrudnienie w studiach filmowych Lenfilm w 1980 r. W tym samym czasie zaczął pracować dla Leningradzkiego Studia Filmów Dokumentalnych, gdzie powstawały jego dokumenty.

Aleksander Sokurow bywa także scenarzystą i operatorem swoich filmów. Otrzymał wiele nagród krajowych i międzynarodowych: nagrodę FIPRESSI, Nagrodę Tarkowskiego, Radziecką Nagrodę Państwową (1997, 2001), Nagrodę Wolności ufundowaną przez Andrzeja Wajdę, watykańską nagrodę „Trzecie Millenium” (1998). Europejska Akademia Filmowa umieściła Sokurowa na liście 100 najlepszych reżyserów kina światowego.

W dorobku tego twórcy są m.in. tak wybitne filmy, jak: „Matka i syn”, „Moloch”, „Cielec”, „Rosyjska arka”, „Ojciec i syn”, „Słońce”, „Aleksandra”, „Faust” (Złoty Lew w Wenecji), „Frankofonia”.

***

Był czas, gdy Sokurow odgrywał znaczącą rolę w moim życiu, a to za sprawą prezentowanych na Nowych Horyzontach w Cieszynie serii jego „Elegii”. Oglądane w pięknej sali cieszyńskiego miasta, w upalne letnie dni, są do dziś dla mnie niezapomnianym filmowym doznaniem. Z kinem Sokurowa nie zawsze jest mi po drodze, za to zawsze dostrzegam w nim wielkiego artystę i wielkiego człowieka.