Jak informuje serwis filmowy
Szkoły Filmowej w Łodzi: 3 kwietnia zmarł w Warszawie w wieku 88 lat Jerzy
Wójcik, jeden z najwybitniejszych operatorów kinematografii polskiej i
światowej.
Absolwent Wydziału Operatorskiego
Szkoły Filmowej w Łodzi, debiutował w roku 1956 zdjęciami do filmu "Koniec
nocy". W kolejnych latach współtworzył najważniejsze filmy "Szkoły
Polskiej": "Eroikę" i "Popiół i diament" a także m.in.
filmy "Krzyż Walecznych", "Matka Joanna od Aniołów",
"Samson", "Faraon", "Westerplatte" i
"Potop". W latach 70. zajął się także reżyserią, początkowo spektakli
Teatru Tv, w latach 90. także filmów: w roku 1991 wyreżyserował
"Skargę", a w roku 1999 "Wrota Europy".
Od roku 1984 był jednym z
najważniejszych wykładowców Wydziału Operatorskiego macierzystej Uczelni,
wychowawcą wielu pokoleń polskich operatorów.
W roku 1994 został pierwszym
przewodniczącym, a następnie Honorowym Przewodniczącym Stowarzyszenia Twórców
Obrazu Filmu Fabularnego (PSC).
Był laureatem najważniejszych
polskich nagród filmowych: "Orła" za osiągnięcia życia (2009),
"Platynowych Lwów" na festiwalu w Gdyni (2012), Nagrody Specjalnej
PSC za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej (2013), Nagrody SFP za
wybitne osiągnięcia artystyczne (2018). W roku 2018 otrzymał tytuł Doktora
Honoris Causa PWSFTviT. [źródło www.filmpolski.pl,
foto. Szkoła Filmowa w Łodzi]
O profesorze i wybitnym autorze
zdjęć filmowych pisze też Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny:
Historia Jerzego Wójcika to z
jednej strony spotkania z wielkimi reżyserami, scenarzystami i aktorami. To
porywające rozmowy i ekscytujące anegdoty, które nierzadko rzucają nowe światło
na – tak dobrze nam przecież znane – obrazy. To również opowieść osobista,
pełna znanych i mniej znanych faktów z historii powojennej Polski. Wreszcie, to
głębokie studium sztuki – świadczące o erudycji rozmówcy, ale również szczere i
komunikatywne. Wójcik wspomina swoich wielkich mistrzów, pokazuje ich wielkość,
ale przytacza też anegdoty i kuluarowe rozmowy. Ma ogromny dar opowiadania o
filmach, reżyserskich koncepcjach i operatorskich zabiegach za pomocą detalu,
przytoczenia krótkiej scenki czy zwięzłej myśli. Z audycji dowiemy się o
inspiracjach twórców Kanału, reakcji Jarosława Iwaszkiewicza na ekranizację
Matki Joanny od Aniołów i o pierwszym filmie rejestrowanym kamerami znanymi z
Obywatela Kane’a. Operator opowiada również o scenie pojedynku Kmicica z
Wołodyjowskim kręconej w sztucznym deszczu, którą musiał później odchorować w
łóżku, a także pułku żołnierzy, który wcielał się w Egipcjan podczas kręcenia
Faraona. W programie usłyszymy również archiwalną wypowiedź Stanisława
Różewicza, który wspomina współpracę z Jerzym Wójcikiem.
Jerzy Wójcik (1930-2019) –
operator, reżyser, wykładowca i jeden ze współtwórców Polskiej Szkoły Filmowej.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową w Łodzi w 1955 roku. Karierę
operatorską zaczynał jako asystent Jerzego Lipmana przy filmach Kanał (1956)
Andrzeja Wajdy i Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957) Jerzego Kawalerowicza,
Samodzielnie zadebiutował jako autor zdjęć do Eroiki (1957) Andrzeja Munka –
jednego z czołowych dzieł Szkoły Polskiej. Do jego najważniejszych dzieł należą
zdjęcia do: Popiołu i diamentu (1958) Andrzeja Wajdy, Matki Joanny od Aniołów
(1960) i Faraona (1965) Jerzego Kawalerowicza oraz Potopu (1972) Jerzego
Hoffmana. Jako operator odpowiadał również za stronę wizualną pierwszych filmów
Kazimierza Kutza i dużej części dorobku Stanisława Różewicza. Był reżyserem
dwóch filmów fabularnych: Skargi (1991) oraz Wrót Europy (1999). Swoje
przemyślenia na temat filmu i sztuki w ogóle zawarł w książce Labirynt światła
(2006). Był wykładowcą PWSFTviT w Łodzi.
Archiwalna audycja poświęcona
Jerzemu Wójcikowi znajduje się tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz