Zmarł Giuseppe Rotunno

Fellini i Rotunno

W wieku 97 lat zmarł Giuseppe Rotunno, jeden z najwybitniejszych autorów zdjęć filmowych w historii kina. Był autorem zdjęć do m.in. „Lamparta” Luchino Viscontiego, „Amarcordu” Federico Felliniego czy „Cały ten zgiełk” Boba Fosse. W 1999 roku zdobył Nagrodę za Całokształt Twórczości na festiwalu Camerimage.

Rotunno urodził się 23 marca 1923 roku w Rzymie, karierę rozpoczął jako fotosista w studiu Cinecitta w 1940 roku. W 1942 roku został zwerbowany do włoskiej armii, gdzie pracował jako operator. W 1943 roku, jeszcze podczas wojny, został zatrudniony jako asystent autora zdjęć do filmu Roberta Rosselliniego „L'Uomo dalla croce”. Po wojnie Rotunno jako samodzielny autor zdjęć filmowych zadebiutował w 1955 roku pracując przy komedii “Scandal in Sorrento” z udziałem Vittorio de Siki i Sophią Loren. Niedługo potem rozpoczął swoją długoletnią współpracę z Luchino Viscontim, kręcąc m.in. „Białe noce” (1957), „Rocco i jego bracia” (1960) oraz wystawnego kostiumowego „Lamparta” (1963).

Z Fellinim pierwszą ich wspólną pracą był „Satyricon” (1969), w sumie nakręcili osiem filmów i były to m.in.: „Roma” (1972), „Amarcord” (1973), „Casanova” (1976), „Miasto kobiet” (1980) oraz „I statek płynie” (1983).

Rottuno pracował też przy produkcjach angielskojęzycznych. W 1966 roku sfotografował „Biblię” Johna Hustona. W 1980 roku zdobył nominację do Oscara za zdjęcia do „Cały ten zgiełk”, a niedługo potem pracował z Robertem Altmanem przy filmie „Popeye”. Nakręcił zdjęcia do wystawnego filmu Terry’ego Gilliama „Przygody barona Munchausena”, "Wilka", "Odnaleźć siebie", "Czerwonej Soni", "Porozmawiajmy o kobietach" oraz do remake’u „Sabriny”. Ostatnim jego filmem był dokument „I Remember, Yes, I Remember” w reżyserii Anny Marii Tatò.

W 1966 roku Rottuno był pierwszym nieamerykańskim autorem zdjęć filmowych przyjętych do American Society of Cinematographers. W 1999 roku otrzymał nagrodami za całokształt twórczości ASC oraz festiwalu Camerimage.

Od 1988 do 2013 roku Rottuno wykładał w rzymskiej szkole filmowej Centro Sperimentale di Cinematografia. Nadzorował rekonstrukcje cyfrową kilku największych swoich dzieł, w tym  „Amarcord” i „Rocco i jego bracia”.