Organizatorzy tegorocznego festiwalu Camerimage ogłosili listę długometrażowych filmów dokumentalnych, które wezmą udział w konkursie „Obraz świata i świat w obrazach”. Jest tutaj kilka perełek.
Celem konkursu jest docenienie filmu dokumentalnego, jako
twórczej interpretacji rzeczywistości. Kładąc szczególny nacisk na wizualną i
estetyczną stronę dzieła, jury ocenia najlepsze osiągnięcia w sztuce obrazu
filmowego, przyznając nagrody najlepszym autorom zdjęć filmów dokumentalnych
zakwalifikowanych do konkursu.
Dobry listonosz
Niewielka bułgarska miejscowość przy granicy tureckiej nagle
staje się centrum europejskiego kryzysu – nocą przekradają się tędy uchodźcy.
Zapomniana wioska staje się najważniejszą tajemną furtką do Europy. Miejscowy
listonosz, Ivan, ma pewien plan. Postanawia kandydować na sołtysa, żeby
przyjmując uchodźców, tchnąć w umierającą wioskę nowe życie. Jego przeciwnicy
chcą zamknąć im oczy, zamknąć granicę i ponownie wprowadzić komunizm.
Tytuł oryginalny: Hyvä postimies
Tytuł angielski: The Good Postman
Reżyseria: Tonislav Hristov
Zdjęcia: Orlin Ruevski
Produkcja: Soul Food, Making Movies Oy
Finlandia, Bułgaria, 2016
Grey Matter
W Grey Matter reżyser Jan Louter towarzyszy neurochirurgom
Clemensowi Dirvenowi i Arnaudowi Vincentowi podczas terapii osób cierpiących na
choroby mózgu. Kuracje te są niezwykle trudne
zarówno dla chirurga, jak i dla pacjenta. Podczas leczenia zagrożone
jest bowiem nie tylko jego życie i zdrowie, lecz również osobowość – esencja
człowieczeństwa.
Tytuł oryginalny: Hersenleed
Reżyseria: Jan Louter
Zdjęcia: Roel Van 't Hoff
Produkcja: Basalt Film
Holandia, 2017
Kreatura
Młoda kobieta rozstaje się z rodziną i wyrusza w ekstatyczną
podróż do miejsc urodzenia jej ukraińsko-niemiecko-żydowskiego „ja”. Zamiast
dostać wsparcie, gubi się pośród konfliktów
narodowościowych i religijnych. Zostawiwszy kulturową przeszłość za
sobą, pośród pustki biblijnych piasków dochodzi do wniosku, że woli wyzbyć się
wszelkiej tożsamości. Kreatura to zarazem film biograficzny i fikcja – podobnie jak ludzka tożsamość.
Reżyseria: Viki Aleksandrovich
Zdjęcia: Dino Osmanovic
Produkcja: Pronoia
Niemcy, 2017
Life Is Be
W filmie poznajemy pięciu ludzi, z których każdy ma swoją
własną historię. Wszyscy mieszkają w Telawi (na wschodzie Gruzji), w tej samej
okolicy. Dwóch to bezdomni Niemcy. Jeden z nich gra na pianinie w przytułku. To
były strażak, który uratował od spalenia muzeum w Tsinandali. Mieszka w
opuszczonej puszkarni i próbuje założyć hodowlę kurczaków, ale wciąż ktoś go
okrada. Drugiemu z nich dwadzieścia lat temu wyłączono prąd, więc wynalazł
palnik, który go wytwarza. Nazywa swój na wpół zrujnowany dom symbolem upadłego
Związku Radzieckiego i uważa się za okaz muzealny. Trzeci bohater to
osiemdziesięcioletni były dyrektor biura komunikacji. Jego dom to zabytek
objęty urzędową ochroną. Jest w kiepskim stanie, a gdy tylko właściciel próbuje
go wyremontować, ratusz nakłada na niego karę. Czwarta postać to inżynier, były
wykładowca Uniwersytetu w Telawi; nie wychodzi z domu, słucha muzyki rockowej i
narzeka na życie. Marzy o otwarciu ekskluzywnego basenu w Telawi i szuka
sposobu na zdobycie miliona dolarów. Utrzymuje go żona. Piąta postać to rolnik
i przedsiębiorca, który odniósł sukces. Potrzebuje pracowników do pomocy, ale
nikt nie chce pracować. Na terenie gospodarstwa ma małą kaplicę, w której modli
się o lepsze jutro.
Tytuł oryginalny: Eto jizn
Reżyseria: Vakhtang Kuntsev-Gabashvili
Zdjęcia: Vakhtang Kuntsev-Gabashvili
Produkcja: The Production Studio "Akrobat"
Gruzja, 2016
New Wild, The: Life in the Abandoned Lands
Wraz ze starzeniem się i zanikiem wiejskich społeczności w
Europie pojawiają się nowe, zaskakujące krajobrazy. Ziemie rolne odzyskane
przez naturę stają się nieużytkami – dawne pola porastają dziś drzewa, a dzikie
zwierzęta błąkają się wśród ruin zabudowań. Leżące z dala od ośrodków
gospodarczych marginalizowane regiony doświadczają demograficznej i kulturowej
zapaści. Style życia stają się opowieściami o przeszłości, a wraz z rozwojem
miast zaciera się pamięć. Z pęknięć w murach ruin wyrasta nowe życie, tak jak
przez szczeliny w przełomowych zmianach prześwitują małe historie. W
opuszczonej alpejskiej dolinie usilne próby przetrwania skłaniają do refleksji
o przeobrażających się relacjach z wsią i naturą.
Reżyseria: Christopher Thomson
Zdjęcia: Christopher Thomson
Produkcja: Christopher Thomson
Wielka Brytania, Austria, Włochy, 2017
Normal Autistic Film
Bezpośredni rozważny Luka ma nietypowe poczucie humoru;
uwielbia kino i pisze własne scenariusze. Wirtuoz pianina Denis potrafi zagrać
skomplikowane utwory klasyczne, jest nadzwyczaj inteligentny i oczytany.
Uwielbia Małego księcia tak bardzo, że wciąż do niego wraca. Majda lubi rapować
i wcale się tego nie wstydzi. Jej odważne teksty trafnie obnażają wady świata,
w którym przyszło nam żyć. Marjamka potrafi opowiadać długie historie po
angielsku, a jej pełen energii brat Ahmed jest nadzwyczaj sympatyczny. To
pięcioro wyjątkowych dzieci, którym społeczeństwo przyczepiło łatkę „ludzie z
autyzmem”. Znany czeski autor filmów dokumentalnych z wyjątkową wizją
artystyczną rzuca nam wyzwanie: chce, byśmy przestali postrzegać autyzm
wyłącznie jako jednostkę chorobową; byśmy zrozumieli, że jest to fascynujący
sposób myślenia, choć szalenie trudno go rozgryźć. Bo kto wyznacza normy? Czy
naprawdę normą ma być życie w
nieustannym biegu, bez oglądania się na absurdy współczesności, czy może sens
ma tęsknota za światem cichym, spokojnym i uporządkowanym?
Tytuł oryginalny: Normální autistický film
Reżyseria: Miroslav Janek
Zdjęcia: Miroslav Janek
Produkcja: Mimesis Film
Czechy, 2016
On Yoga the Architecture of Peace
Film – na podstawie książki Michaela O’Neilla pod tym samym
tytułem, opublikowanej przez wydawnictwo Taschen – przedstawia dziesięć lat z
życia autora, podczas których fotografował on wielkich mistrzów jogi. Obraz
powstał z zamiarem pogłębienia zagadnień przedstawionych w książce. Dzięki
pytaniom o istotę człowieczeństwa, zadawanym z naszej współczesnej perspektywy,
które przeplatają się z obrazami ruchu okraszonymi nastrojowymi dźwiękami,
możemy spojrzeć na sztukę jogi z zupełnie innej strony.
Reżyseria: Heitor Dhalia
Zdjęcia: Adolpho Veloso
Produkcja: Paranoid Filmes
Brazylia, 2017
Ostatni w Aleppo
Pięć lat od rozpoczęcia wojny w Syrii mieszkańcy
opustoszałego i zniszczonego Aleppo, kiedyś największego syryjskiego miasta,
przygotowują się na oblężenie. Khalid, Subhi i Mahmoud, główni bohaterowie filmu
Ostatni w Aleppo to członkowie Białych Hełmów, czyli tzw. Syryjskiej Obrony
Cywilnej, składającej się ze zwykłych ludzi, pomagających ofiarom bombardowań.
Uratowali do tej pory ponad 60 tys. istnień, najczęściej wyciągając ludzi spod
gruzów gołymi rękami. W filmie Ferasa Fayyada poznajemy nie tylko ogrom
zniszczeń, jakich dokonała wojna, ale również osobistą historię zwykłych ludzi,
którzy stają się prawdziwymi bohaterami masowej ludzkiej tragedii rozgrywanej
na oczach całego świata.
Tytuł oryginalny: De sidste mænd i Aleppo
Tytuł angielski: Last Men in Aleppo
Reżyseria: Feras Fayyad
Zdjęcia: Fadi Al Halabi, Mojahed Abo AlJood, Thaer Mohammed,
Hassan Kattan
Produkcja: Larm Film Aps
Polski dystrybutor: Against Gravity Sp. z o. o.
Dania, Syria, Niemcy, 2017
Potentiae
Potentiae to intymne spojrzenie na ludzi z różnymi
upośledzeniami. Łączą się oni w grupy zależnie od rodzaju dysfunkcji, stając
się żywym organizmem – zbiorowością, w której poszczególne osoby uzupełniają
swoje braki dzięki umiejętnościom innych, tworząc społeczność o nowych zaletach
i nowych możliwościach. Obiektyw bacznie śledzi ich codzienne życie, a
oszczędna fabuła służy za pretekst do ukazania bohaterów w trwającym jeden
dzień wątku pełnym doznań zmysłowych. Film staje się jednodniową epopeją o
zmysłach i życiu.
Reżyseria: Ricardo Garfias
Zdjęcia: Javier Toscano
Produkcja: Alejandra Liceaga Cevallos
Meksyk, 2016
Przeżyć: metoda Houellebecqa
W 1991 roku nikomu jeszcze nieznany Michel Houellebecq
opublikował esej Rester vivant (ang. To Stay Alive). Skromnym objętościowo
tekstem zafascynował się sam Iggy Pop. Rockman w rozterkach pisarza znad
Sekwany rozpoznał ból towarzyszący mu na scenie przez wiele lat. Esej
Houellebecqa jest błyskotliwym zbiorem porad skierowanych do „tych, którzy
zaraz mają się poddać”. Jest pochwałą twórczej wolności. Zgodnie z jego wymową,
ceną za bezkompromisową realizację własnego „ja” jest cierpienie. Iggy Pop,
ikona popkultury, odgrywa główną rolę w filmie – jest po nim swoistym przewodnikiem.
Przeżyć: metoda Houellebecqa rejestruje odwiedziny Iggy’ego w domu Michela…
Choć nie jest to do końca Michel, i nie jest to do końca jego dom…
Tytuł polski: Przeżyć: metoda Houellebecqa
Reżyseria: Arno Hagers, Erik Lieshout, Reinier van Brummelen
Zdjęcia: Reinier van Brummelen
Produkcja: AT - Production
Polski dystrybutor: Against Gravity Sp. z o. o.
Holandia, 2016
Radio Kobanî
Syryjskie Kobanî leżące przy granicy z Turcją zostało zajęte
i zniszczone przez Państwo Islamskie. Po wyzwoleniu miasta dwudziestoletnia
kurdyjska reporterka Dilovan założyła stację radiową, w której ona i jej
przyjaciółka Biter opowiadają o sytuacji w obozach uchodźców, przeprowadzają
wywiady z ocalałymi, bojownikami i muzykami. Ich programy uspokajają słuchaczy
i zapewniają poczucie stabilizacji w czasie odbudowy; dzięki nim ludzie
zaczynają nieśmiało myśleć o przyszłości. Film dokumentuje wydarzenia, które
miały miejsce na przestrzeni trzech lat, zarówno podczas walk, jak i po ich
ustaniu. Na tle targanego wojną Kobanî Dilovan odczytuje list do dziecka, które
chciałaby kiedyś mieć, opisując życie swoich bliskich w mieście sterroryzowanym
przez ISIS. Powoli Dilovan uczy się ponownie cieszyć życiem: słuchaniem muzyki,
flirtem w parku i miłością…
Reżyseria: Reber Dosky
Zdjęcia: Nina Badoux
Produkcja: Journeyman Pictures Ltd.
Holandia, 2016
25. Camerimage odbędzie się w Bydgoszczy w dniach od 11 do
18 listopada 2017 [informacja prasowa]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz