Podczas zbliżającej się 27. edycji Międzynarodowego
Festiwalu Filmowego EnergaCAMERIMAGE, która odbędzie się w Toruniu w dniach
9-16 listopada 2019 r., John Bailey zostanie uhonorowany Nagrodą za Całokształt
Twórczości.
John Ira Bailey urodził się 10 sierpnia 1942 r. w Moberly, w
stanie Missouri, jednak przez całe życie mieszkał w południowej Kalifornii. Już
w czasach nauki w liceum Piusa X w Downey interesował się literaturą i
pisaniem. Poza redagowaniem szkolnej gazetki Bailey zgłębiał także muzykę
klasyczną, cool jazz i kino hollywoodzkie lat 50.
Później przez krótki czas studiował chemię na Uniwersytecie
Santa Clara, prywatnej uczelni jezuickiej w Dolinie Krzemowej, gdzie rozpoczął
badania nad historią kina. W 1962 r., po przeniesieniu się na Loyola Marymount
University w Los Angeles, Bailey wyjechał do Innsbrucka w Austrii w ramach
programu wymiany dla studentów trzeciego roku. W czasie pobytu w Europie
postanowił skupić się na studiowaniu historii kina. Po powrocie do Los Angeles
zapisał się na nowo utworzony kierunek filmoznawstwa na Uniwersytecie
Południowej Kalifornii. Studia pod kierunkiem profesorów Woody’ego Omensa i
Gene’a Petersona oraz ukończenie obowiązkowego kursu operatorskiego sprawiły,
że wybrał on karierę operatora, a nie teoretyka kina.
Po ukończeniu dwuletnich studiów na USC pod koniec lat 60.
Bailey zaczął otrzymywać pierwsze zlecenia zawodowe. Była to między innymi
praca przy postprodukcji filmów promocyjnych dla American Airlines, a także
asystowanie takim operatorom, jak Charles Correll, Erik Daarstad, John Koester
czy Gary Young. W 1969 r., po wstąpieniu do związku zawodowego, Bailey
praktykował jako asystent i operator u boku takich legend Hollywood jak Néstor
Almendros, Jules Brenner, Dave Meyers, Chuck Rosher, Gregory Sandor, Ric Waite
czy Vilmos Zsigmond. Dzięki temu w połowie lat 70. miał okazję pracować przy
wielu słynnych produkcjach, takich jak Two-Lane Blacktop (1971) Montego
Hellmana, serialach Emergency! (1974) i Kojak (1975), a także Niebiańskich
dniach (1976) Terrence’a Malicka oraz Trzech kobietach (1977) Roberta Altmana.
Zaledwie parę lat później Bailey został autorem zdjęć w tak
znanych filmach jak Bulwarowe noce (1978) w reżyserii Michaela Pressmana i
Amerykański żigolak (1980) Paula Schradera. Pod koniec lat 80. i w latach 90.
kontynuował współpracę ze Schraderem przy filmach Ludzie-koty (1981), Mishima
(1984), Światło dnia (1986) i Na zawsze moja (1999).
W 1980 r. Bailey współpracował z Robertem Redfordem przy
głośnym filmie Zwyczajni ludzie, a wkrótce potem z Johnem Schlesingerem przy
Słodko-gorzkiej autostradzie. Wśród reżyserów, którzy wielokrotnie korzystali z
usług Baileya, byli także Lawrence Kasdan (Wielki chłód, 1982; Silverado, 1984;
Przypadkowy turysta, 1988), Michael Apted (Przez kontynent, 1980; Krytyczna
terapia, 1996; Zawsze na dnie, 1997) i Ken Kwapis (Wibracje, 1987;
Stowarzyszenie wędrujących dżinsów, 2004; Licencja na miłość, 2006; Kobiety
pragną bardziej, 2007; Na ratunek wielorybom, 2010; Piknik z niedźwiedziami,
2014). Okazała filmografia Johna Baileya obejmuje również takie tytuły, jak
Wspomnienia z Brighton Beach (1985) Gene’a Saksa, Twardziele nie tańczą (1986)
Normana Mailera, Dzień świstaka (1992) Harolda Ramisa, Na linii ognia (1992)
Wolfganga Petersena czy Konspiracja.com (2000) Petera Howitta.
Wybitne osiągnięcia operatorskie Baileya uzupełnia jego
śmiała praca jako reżysera przy filmach The Search for Signs of Inteligent Life
in the Universe (zapis monodramu Lily Tomlin z 1990 r.), Porcelanowy księżyc
(kryminał z 1994 r. z Edem Harrisem, Madeleine Stowe i pierwszą dużą rolą
Benicio del Toro) oraz Mariette in Ecstasy (1996 r., adaptacja powieści Rona
Hansena o młodej zakonnicy, w gwiazdorskiej obsadzie z Geraldine O’Rawe, Evą
Marie Saint, Rutgerem Hauerem, Mary McDonnell oraz Johnem Mahoneyem).
John Bailey jest od 1985 r. aktywnym członkiem
Amerykańskiego Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych. Publikowane pod
nagłówkiem „John’s Bailwick” zgrabnie napisane teksty Baileya zdobią stronę
internetową stowarzyszenia i poruszają szerokie spektrum tematów związanych nie
tylko z filmem i historią kina, ale też z muzyką, literaturą, historią i
sztuką. W 1972 r. Bailey poślubił montażystkę Carol Littleton; od tamtej pory
mieszkają w Los Angeles.
John Bailey zasiadał przez piętnaście lat w zarządzie
Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej, a w latach 2017-2019 pełnił
funkcję jej prezydenta.
Dokonania zawodowe Baileya przyniosły mu liczne nominacje, w
tym do nagrody Film Independent Spirit Awards za najlepsze zdjęcia w filmie
Twardziele nie tańczą w 1988 r. i do Złotej Żaby na festiwalu CAMERIMAGE za Na
zawsze moja w roku 1999. Jest także laureatem CableACE Award za The Search for
Signs of Inteligent Life in the Universe w 1994 r., nagrody przewodniczącego
Society of Camera Operators w 2001 r., nagrody im. Williama A. Frakera dla
filmowego dziennikarza roku 2014, nagrody ASC za całokształt twórczości w 2015
r., nagrody zarządu Society of Camera Operators w 2018 r. oraz nagrody im.
Gianniego di Venanzo w roku 2019. Niedawno został uhonorowany przez francuski
rząd medalem Ordre des Arts et des Lettres. [informacja prasowa]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz