5 października 1969 roku BBC
wyemitowało pierwszy odcinek serialu „Latający cyrk Monty’ego Pythona”. Dziś
mija 50 lat od tego historycznego wydarzenia. A jak to było ze mną?
Nie było mnie na świecie, gdy
Monty Python „rozwalał system”. Mało tego, humor tych genialnych ludzi poznałem
wiele lat po tym, gdy grupa nie istniała i gdy nie było już z nami Grahama
Chapmana. To była końcówka lat osiemdziesiątych, ktoś puścił „Always Look on
the Bright Side of Life”, potem trafiłem na CD z piosenkami Pythonów i z bardzo
dziwną okładką, a chwilę później w ręku miałem już kasetę VHS z wypożyczalni z
filmem „A teraz coś z zupełnie innej beczki”.
I nic już nie było takie samo.
Rozpoczęło się poszukiwanie filmów i materiałów o grupie. Najpierw pojawiły się
filmy. Zaczynałem w nietypowej kolejności. Najłatwiejszy do zdobycia był „Sens
życia według Monty’ego Pythona”, potem „Monty Python i Święty Graal” i w końcu „Żywot
Briana”. To była końcówka lat osiemdziesiątych, niedługo potem telewizja
zaprezentowała „Latający cyrk Monty’ego Pythona” z tłumaczeniami Tomasza
Beksińskiego i do dziś, gdzieś w piwnicy znalazłaby się jedna czy dwie kasety
VHS z nagranymi odcinkami serialu. Żyłem cotygodniowymi spotkaniami z humorem
Pythonów, który był dla mnie wtedy najlepszym uniwersytetem.
Przez lata grupa Monty Pythona
mnie nie opuszczała i w sumie ukształtowała moje poczucie humoru, a nawet (proszę
wybaczyć ten ton) spojrzenie na świat. Lubię wracać do ich produkcji, filmy
ciągle są zabawne, z upływem czasu są nawet coraz lepsze. Na rynku pojawiają się
liczne wydawnictwa im dedykowane, Terry Gilliam podpisał mi swoją książkę, z
zainteresowaniem śledzę poczynania poszczególnych członków ekipy.
Ich humor nic nie stracił na
aktualności. Wyśmiewanie autorytetów, obrońców moralności, władców świata,
ludzi mądrzejszych od taboretów, a przede wszystkim samych siebie to najlepszy
sposób by przetrwać. Idee Pythonów są mi bardzo bliskie i trzymają mnie w
pionie.
Trudno mi sobie dziś wyobrazić
świat bez Monty’ego Pythona.
Graham Chapman, Eric Idle, Terry
Jones, Michael Palin, John Clees, Terry Gilliam
Dziękuję Panowie za to, że nieustannie
ratujecie mój świat. No bo… Always Look on the Bright Side of Life.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz