Ministerstwo Kultury oficjalnie i już raczej ostatecznie na 1 czerwca ogłosiło połączenie Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego. Dokument w tej sprawie znalazł się na stronie MKiDN. Rada NInA apelowała do Ministra Kultury o przemyślenie tej decyzji.
Zarządzenie w sprawie połączenia
obu instytucji pojawiło się na stronie MKiDN [tutaj]. Na razie nie wiadomo, co
wyjdzie z połączenia obu państwowych instytucji. W obu zapewne panuje pewnego
rodzaju niepewność o dalsze losy. Obie mają wielkie znaczenie dla polskiej
kultury, w tym także dla kina. Wypatrywał więc będę informacji na temat planów
nowopowstałej Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego. Wiadomo za to,
że obie państwowe instytucje pracowały latami na swój niepowtarzalny charakter
i wiele je dzieli, w sposobie pracy oraz myślenia o dziedzictwie kulturowym.
Czy połączenie przyniesie korzyści? Istnieje wiele obaw w tej kwestii. Nie
wiadomo także, kto stanie na czele nowoutworzonej państwowej instytucji.
Połączenie obu instytucji budzi
zrozumiałe w środowisku obawy. Niemal przed miesiącem pojawił się list otwarty
Rady NinA w sprawie połączenia z Filmoteką Narodową, skierowany do Ministra
Kultury Piotra Glińskiego. Rada NInA uważa połączenie za niekorzystne dla
polskiej kultury. W liście przeczytać można między innymi:
Bazując na naszych doświadczeniach zawodowych możemy z pełną
odpowiedzialnością stwierdzić, że model NInA jako instytucji łączącej misję
archiwum, producenta i kuratora treści audiowizualnych związanych z
różnorodnymi gałęziami kultury jest wzorcowym przykładem funkcjonowania
archiwum audiowizualnego XXI wieku. NInA, tworzona na wzór francuskiego
Instytutu Audiowizualnego (INA), szybko
odnalazła własną, ścieżkę rozwoju, kreując nowoczesny model Instytucji
wychodzący naprzeciw zmianom zachodzącym we współczesnej kulturze cyfrowej i
audiowizualnej.
Wyróżnikiem Instytutu było od zawsze kierowanie swoich działań w stronę
widza i odbiorcy. Mądre i świadome upowszechnianie zbiorów i opowiadających im
kontekstów jest kluczem do zaangażowania publiczności. Uzupełnieniem
internetowej oferty Instytutu stał się otwarty dla publiczności budynek
zaprojektowany tak, by zapewnić Instytutowi pełną samodzielność w przygotowaniu
programu opartego na cyfrowym dziedzictwie. Kameralne, wyposażone w najwyższej
jakości sprzęty pracownie digitalizacji NInA zostały stworzone z myślą o
realizacji autorskich założeń programowych w zamkniętym obiegu w siedzibie, od
skanowania taśmy, przez rekonstrukcję cyfrową materiału wideo, do jego pokazu w
sali audiowizualnej wyposażonej w najnowocześniejsze systemy projekcyjne i
dźwiękowe. Mimo założenia samowystarczalności, NInA od zawsze współpracowała z
partnerami zewnętrznymi. Programowane działania digitalizacyjne wynikały z
badania bieżących potrzeb środowiska. Dzięki temu uratowane zostały archiwa
wideo Muzeum Literatury. NInA nawiązał też współpracę z Archiwum Krzysztofa
Kieślowskiego. Gotowość do podejmowania działań zgodnych z interesem
publicznym, ale także konsekwentny klucz kuratorski w działaniach programowych
NInA jest wyjątkowym znakiem jakości tej Instytucji. Trudno wyobrazić sobie ich
utrzymanie w momencie konfrontacji studyjnego potencjału NInA z ogromnymi
potrzebami Filmoteki Narodowej, której analogowe zbiory wymagają podjęcia
działań w rytmie masowej produkcji.
Tempo zmian w zakresie zastosowań nowych technologii dla tworzenia i
udostępniania treści wymaga uważnej obserwacji, wsparcia wartościowych
kierunków i odpowiedzialnego spojrzenia na nowe zjawiska kultury audiowizualnej
i cyfrowej, które wykraczają daleko poza zabezpieczenie kopii filmowej. Badanie
kierunków rozwoju kultury oraz zachowań jej odbiorców od zawsze mieściło się w
misji NInA postrzeganej jako instytut teraźniejszości, a pomysł połączenia
misji Instytutu z zadaniami Filmoteki Narodowej – posiadającej ogromny
potencjał archiwalny, ale także balast organizacyjny związany z koniecznością
bieżącej cyfryzacji kilometrów analogowych taśm, jest dużym zagrożeniem dla
podejmowanych przez NInA działań.
Obie instytucje wielokrotnie działały razem na rzecz dobra publicznego,
mają też wspólne plany rozwoju na przyszłość. Rozwoju, który bazuje na
poszanowaniu niezależności profilu programowego każdej z nich. Właśnie ta
odrębność i indywidualny charakter organizacyjny i merytoryczny pozwalają na
wymianę doświadczeń, wiedzy eksperckiej i wzajemne inspiracje. Uważamy, że
planowana fuzja będzie redukcją potencjału NInA i FN i utrudni publiczny dostęp
do zasobów obu Instytucji. Odrębne strategie zarządzania archiwum: cyfrowym w
przypadku NInA i analogowym w przypadku Filmoteki nie będą ze sobą
kompatybilne, co przyniesie szkodę dorobkowi audiowizualnemu kultury polskiej.
Jako Rada Instytutu, apelujemy do Pana Ministra o ponowne przemyślenie
swojego zamiaru. [cały list tutaj]
W imieniu Rady NInA list
podpisali: Agnieszka Holland (przewodnicząca), Jan Muller i Edward Miszczak.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz